Mijn borduurprojecten

In mijn naaste omgeving heb ik met veel vrienden te maken, die het huis van hun ouders moeten leeghalen. De veelal vergeelde borduurschilderijen, ooit door oma, moeder of zelfs vader of opa geborduurd, worden door de kinderen en kleinkinderen meegenomen naar huis. Wat ik vaak hoor is: “Ja, wat moeten we ermee? Ze hebben hier zoveel tijd in gestoken, dat kunnen we toch niet wegdoen?” Toch hangen ze deze met liefde geborduurde werken niet op. Sinds 2015 verzamel ik deze borduurschilderijen en maak er herinneringsobjecten van. Vol van nostalgie. Ik haal ze uit de lijsten, ik was en strijk ze en verwerk ze in stoelen/banken/jassen/tassen/pantoffels/theemutsen, etc.

Middels de borduurprojecten blaas ik de borduurschilderijen nieuw leven in. Wat ik bijzonder vind, is dat het maken van deze borduurwerken vaak neergezet worden als huisvlijt. Door de borduurprojecten geef ik het respect terug aan de makers. Verstand van kunst in het algemeen of van Vermeer of Rembrandt in het bijzonder óf juist niet; het borduren van een klassieker heeft de makers geïnspireerd deze tijdsinvestering met veel geduld en doorzettingsvermogen te volbrengen. Tegenwoordig is borduren weer hip en wordt het weggezet als mindfulness bezig zijn.

Mijn borduurprojecten zijn meestal tevens gebruiksvoorwerpen. De tijd en aandacht die de verschillende borduurders erin hebben gestoken is vaak zo immens, dat het doorgaans vanzelfsprekend respect afdwingt bij de toeschouwer/gebruiker. En dan is mijn missie geslaagd.

Zo langzamerhand wordt mijn kring van aanbieders en leveraars trouwens steeds groter en de ideeën talrijker.

De borduurprojecten zijn stuk voor stuk blikvangers.